اثر تمرین مقاومتی کوتاه مدت بر ساختار بطن چپ دانشجویان مرد سالم غیرورزشکار با استفاده از اکوکاردیوگرافی

زمینه و هدف: تمرین مقاومتی به تمرین قدرتی یا تمرین با وزنه اطلاق می شود که در پاسخ به این نوع تمرین، عضله های اسکلتی و قلبی هر دو سازگاری پیدا می کنند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین مقاومتی کوتاه مدت بر ساختار بطن چپ دانشجویان مرد سالم غیرورزشکار با استفاده از اکوکاردیوگرافی می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد که در آن 30 آزمودنی داوطلب با دامنه سنی 19 تا 25 سال و میانگین 62/1±8/21 سال شرکت داشتند. آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری (گروه تمرین مقاومتی و گروه کنترل) قرار گرفتند. برنامه تمرین به مدت 12 هفته 3 جلسه در 10 ایستگاه با شدت 50 تا 80 درصد یک تکرار بیشینه (1mr) اجرا شد. متغیرها با اکوکاردیوگرافی یک و دو بعدی در استراحت اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون تی همبسته و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: تمرین به طور مطلق و نسبی باعث افزایش معنادار توده بطن چپ (lvm)، قطر پایان دیاستولی بطن چپ (lvedd)، ضخامت دیواره بین بطنی در پایان دیاستول (edivt)و (p=0.000) و ضخامت دیواره خلفی بطن چپ در پایان دیاستول (lvpwd) در گروه تمرین شد (p=0.044، p=0.0001). قطر پایان سیستولی بطن چپ (lvesd) به طور مطلق (p=0.018) و نسبی (p=0.001) کاهش معناداری داشت. در مقایسه بین گروهی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری به طور مطلق و نسبی در lvm، edivt و lvpwd مشاهده شد (p=0.0001) و lvedd به طور مطلق افزایش معناداری داشت (p=0.002). نتیجه گیری: اصلاح برنامه تمرین مقاومتی می تواند موجب تغییرات ساختاری در بطن چپ افراد غیرورزشکار شود.